THUIS

Ik begin deze blog met wel het meest gefotografeerde bord op Vlieland, dus nu ook door mij vast gelegd;)

Dan nog 2 van een "verdwijnend" Vlieland 

En dan pak ik de draad weer op waar ik gisteren ben gestopt, de camping de singel in Jubbega. Het miezerde wat vanmorgen en wat is het dan een luxe dat een camping een keukenruimte heeft waar ook een tafel staat en dat die ruimte dan ook nog eens verwarmd is...... 

Dus daar in alle rust mijn ontbijtje opgegeten en, zoals je op de foto,s kunt zien, ook mijn regenkleding heb gedroogd.

Heerlijk dat dat kan.

Het was vandaag een heerlijke dag om te fietsen en er waren ook weer genoeg mensen die even een praatje met mij maakten en graag wilden zien wat ik nu precies achter de fiets had.

Onderweg nog een oude sluis die met de hand bediend werd.

Maar hierna......kom ik bij een weg met een groot bord: geen doorgang ivm werk aan de dijk. Zonder dat er aangegeven wordt waar ik dan langs zou moeten. Dus wat doe ik dan, juist: gewoon door fietsen en kijken waar ik strand. Er lagen brede ijzeren rijplaten en op zich ging dat ook prima met de mooierooie. Na een paar kilometer zag ik een zeer grote graafmachine midden op het pad staan en er was geen ruimte om er langs te komen. Ik was even afgestapt om de situatie goed te kunnen bekijken. Toen ik daar zo stond kwamen er wat werk mensen op mij af en die wilden weten wat dat rooie was achter mijn fiets. Na mijn uitleg zei is dat mijn route planner mij hier langs voerde en dat ik nu vast zat. Komt wel goed, zei een wat oudere man. Ze laten je er wel even langs, fiets er maar heen. Ik weer op de fiets naar de graafmachine. Daar stonden een stuk of 10 van die werklui met de armen over elkaar mij op te wachten, en ik dacht: dit gaat nooit lukken want die graafmachine had geen enkele ruimte om even aan de kant te gaan. Ik doe mijn verhaal en ze wilden de caravan wel even helemaal zien. Dus 1 hielde de fiets vast en ik de caravan uitklappen. Ze waren zeer verbaasd alleen het was daar zo oneffen dat de twee delen van de caravan uit elkaar gingen. Met meerdere kerels de boel weer in elkaar gezet en toen mijn vraag: hoe kom ik hier langs. De oudere medewerker was er ook weer bijgekomen en die zei: je kunt wel even de machine wegzetten. En zo ging het. Maar het bleek wel een kilometer te zijn voordat hij kon uitwijken en ik er maar achteraan fietsen .

Na weer een kilometer hielde de ijzeren platen op en werd het een zandpad waar ik niet op kon fietsen. Gelukkig was daar het betonnen fietspad al klaar dus moest ik daarop. Alleen dit was een drempel van wel 20 centimeter. De fiets ging prima maar met de mooierooie had ik iets meer werk.

1 wiel ging goed, maar de andere moest ik erop tillen. Gelukkig heb ik nog wel iets in de mouwen.

Goed recht fietsen en verder over dit pad.

Dan denk je dat je alles hebt gehad blijkt er aan het eind de boel te zijn afgezet omdat daar beton was gestort om zo het fietspad aan te laten sluiten op de weg . Vanwege de drukte die dat bij mij opleverde heb ik geen foto,s gemaakt, ik drukte met mijn voet op het beton en dacht  dat het stevig genoeg was, dus linten weg en er snel overheen. Gelukkig was het stevig genoeg. Linten weer terug en verder fietsen.

Een vriendin had mij de tip gegeven om de eieren smorgens al te koken zodat ze onderweg niet stuk zouden gaan. Zeer goede tip.

nog een stop voor een broodje en dan naar huis.

En dan ben je weer thuis en dat is ook goed. Maar er blijft een heimwee naar Vlieland waar ik het gewoon heel goed heb gehad en waar ik met veel vreugde aan terug denk en ook het contact wat geweest is koester.

Misschien dat ik in oktober nog een keer met de mooierooie naar Zandvoort ga, maar dat ligt  aan het weer. Wat wel zeker is dat ik weer vaker naar Vlieland ga.

Het gaat u goed, liefs Rudi