langs de kust 1 09072025

Dag lieve mensen 

Nadat ik op dinsdag 8 juli 2025 ben vertrokken uit Zuidlaren heb ik savonds genoten van de wijn en het lekkers wat Kees en Marja, mijn buren, hadden meegebracht voor mij uit Frankrijk omdat ik voor hun planten had gezorgd.

Na een goede nachtrust begon ik aan mijn eerste etappe langs de kust.

Ik had besloten om naar 1 blog per week te schrijven maar ik heb zoveel meegemaakt dat ik nu alvast 1 schrijf.

Weten jullie wat het voordeel is van een picknick tafel bij je kampeerplek????

Je kan er ontzettend veel rotzooi op zetten....;)

Ik had nog geen 2 kilometer gefietst of de eerste uitdaging diende zich al aan:

Een zeer smal hekje met uitsteeksels links en rechts.

Dus de caravan maar afgekoppeld en met preciesie werk de caravan er doorheen geloodst.

Ik had geen speelruimte:

Maar het lukte:

En dan heb je ook wat, met even stevig op de pedalen staan ben ik bovenop de dijk gekomen en dat voelde toch wel als een overwinning.:

Midden tussen de schapen fietsen met de mooierooie. Dit is ook wat ik in mijn hoofd had toen ik dit bedacht: een fietstocht langs de Waddenzee en daarna verder langs de Noordzee.

Na een tijdje moest ik van de dijk af ivm werkzaamheden.

Dus dan maar door de binnenlanden. Over smalle paadjes:

En ja, daar was de tweede uitdaging:

Dat ging hem niet worden, dus omkeren en een andere route proberen. Dat leek eerst voortvarend te gaan en ik was weer opweg naar de dijk.

En dan dit:

Het bruggetje was breed genoeg maar dat domme hekje zat in de weg , ik kwam aan beide zijden 10 cm te kort.

Dus maar weer omkeren. Was heerlijk op weg toen ik deze buizerd kon fotograferen, hij bleef mooi langs mij heen vliegen.

En maar weer verder, op naar de volgende uitdaging en die diende zich al vlot weer aan:

Ik heb nog gekeken of ik de mooierooie eroverheen kon trekken maar dat lukte niet......

Iets te zwaar. Ik heb nog gefantaseerd over een lier aan mijn fiets te gaan maken maar heb toch besloten om dit niet te doen. Er zijn uitdagingen die je gewoon maar moet accepteren dat ze te groot zijn.

Na dit alles was ik wel toe aan een stevige koffie pauze en ik zan dat bij de kerk van oosterweidwerd een picknicktafel stond en wat is betere plek om weer tot rust te komen dan een kerk.

Deze kerk is open en er is een keukentje in en ook een wc. En er zijn stopcontacten om de fietsaccu op te laden. Ik vond het zeer gastvrij allemaal.

Binnen stond nog z,on oude kachel in het midden en een heel klein pijporgeltje:

En ook maar een kaarsje aangestoken.

Buiten was ook een labyrint, dit gaf bij mij allerlei herinneringen:

Dit was maar een kleintje.

Heb daar een pauze gehouden van wel een uur, het zat daar prachtig met ook een mooi uitzicht.

En maar verder fietsen, op een gegeven moment hoorde ik een luide knal en dacht dat 1 van de banden van de mooierooie was geknapt. Direct gestopt maar er was niet aan de hand dus maar verder gefietst. Toen ik 2 uur had gefietst ging ik pauze houden en zag dat mijn fietstas op stond en ontdekte dat mijn picknick setje weg was. Dat was dus de knal. Het huilen stond mij nader dan het lachen.

Vanavond alles weer nieuw besteld en laten bezorgen in Zandvoort, kan ik het daar oppikken wanneer ik daar langs kom, maar dat duurt nog wel een aantal dagen.

Dit zag ik ook onderweg en ik waande mij in Frankrijk.

Hier is het dus ook heel mooi!!!!

Nog een stukje tekst uit de kerk en ik wens jullie een goede 🌃 rust en tot de volgende blog. Hoop dat ik morgen wat minder uitdagingen heb.

Liefs Rudi.